opatrzona suto 

odgórnym nadaniem 

[...] drept rozświetlało słońce 

las szumiał o łaskach deszczu 

zafurczały skrzydła nad strumieniem [...] 

na kamieniu w zadumie 

w dłoniach anielskie piórka 

niebacznie zgubiła pierwsze 

drugie upadło w trawę 

inne z gestem oddała 

w dobre ręce 

szukały zajęcia 

[...] las zamilkł 

przemilczał strumień 

słońce za chmurą ni drgnęło [...] 

przewiązała wstążką 

z siedmiu skradzionych kolorów 

dopatrzy ostatniego 

nim zmierzch przyganą 

zgasi grę świateł popołudnia

__________

* czerwiec 2007