Zdejmuję szkła, by słyszeć lepiej

głos wątpliwości i niepokój,

że ta epoka nie jest moja...

Nerwowo szukam siebie wokół.

Ja, lady vintage - staroświecka  -

midcentury zaplątana w dzisiaj,

w cyberprzestrzenie wszechobecne,

inteligencje sztuczne, kody,

piny, bajery. Myślą lecę,

gdzie tylko gwiazdy zwie się siecią.

Ludzie bez nipów  z życiem w dłoniach

i słońcem w oczach.

Czas pokonał.

----------------

* Grafika własna