Tragedia

W imię Matki i Syna i Boga Najwyższego

Kiedy nie możesz zrozumieć życia własnego

Cierpieniem rodzicielstwa okupionego

Zbierasz łzy umęczonej matki i żony

Choć dała co miała, od ust odejmowała

Dla swojego dziecka , jedynego syna

Skulonej ciężarem zawiedzionej miłości

Słuchasz niemych ust, wymawiających drżącymi ustami

W modlitwach wznoszonych do Matki i Syna

Nadzieją boskiej litości związanej

Tuli wszystko w zmęczonych ramionach

Pięści zaciska do białości na bezsilnej złości

Która piołunem w zaschłym gardle dławi

I woła umęczonej litości…

Pozostał tylko trzepot skrzydeł rozbudzonej ćmy

***

W imię Ojca i Syna - dnia każdego

Z modlitwą na ustach za niego

Za tego kochanego, zawsze jedynego

Któremu ofiarowałeś swoje ręce

I serce z nadzieją wzajemności

Jedynej w twoim życiu nadziei i miłości

Nie możesz zrozumieć, kiedy i dlaczego

W szacunku do rodziców czaiła się wrogość

Nikczemnie odszedł wrogością i nienawiścią

Zbuntowaną młodością, własnej wielkości zmysłami

Kroczyła niestrudzona młodych nadziei siłami

Szedł dalej i dalej i wracał w potrzebie

Kiedy ból materialny kroczył za nim niestrudzony

A my żyliśmy zawsze nowymi nadziejami

On się miotał między ziemią a niebem - i nami

Szedł i szedł w uniesienia, nieznane pustkowia

Kiedyś zapragnął powrócić życiem zmęczony

Lecz nie doszedł do domu - skonał …..

Odszedł do Ojca i Syna Wiecznego na wygnanie

Czas i łzy ukoiły tylko jeden ból…

Syna pierworodnego…

W imię Matki, Ojca i Syna

Pozostała tylko miłość.