Podróżnik

Widziałem człowieka

Jak na nowo urządzał swój świat

Do szafki szpitalnej ułożył majątek

W tym piwo w puszce

Jego niezależny

Wolności ostatni akt

Ja wyjeżdżam i zabieram jak on

Śmieszny majdan człowieczy

I póki rozsypię na miliard atomów jak on

Nic nie poskładam

I nic nie wypowiem

Ani wykrzyczę

Nawet nie chwycę solidnie

By zostać tutaj

Dłużej

o jedną jedyną  chwilę

Zwyczajnie przeminę

A nowy współczesny  świat

Historii człowieka w podróży

Nie opowie  ani opisze