Wszyscy, którzy
/dzięki medykom/
cudem wrócili S T A M T Ą D,
twierdzą,że
z a w s z e działo się to
wbrew ich woli.

O żadnej radości zainteresowanego nie ma tu więc mowy

;(

Nie raduje się topielec,
Gdy mu raban czynią przyjaciele,
WOPR i służby czynią wiele
Oń hałasu...
On już na nic NIE MA CZASU
NI ATŁASU!
Ody do radości
Są dla żywych gości!
Umarłemu krzyż na drogę
Już za chaty progiem

;(

UWAGA /dla niezorientowanych/

Perthowisko

(patrz lokalizacja)

jak San Francisco
ni to rżysko
ni pastwisko
ani też nazwisko

;(

Pytanie /między wierszami proste i czytelne/:

G D Z I E ZMARŁEGO GRÓB,
GDY ON ZIMNY TRUP?

Nie da się tematu zmartwychwstania oddzielić od tematu śmierci i żałoby, w kulturze chrześcijańskiej przeżywanej nie na wesoło jak w Afryce, na Bali czy w Meksyku, a wśród łez. Odsyłam tutaj wszystkich do przejmującego wiersza Urszuli Kozioł "Larum" z 1965 r. z jego uniwersalnym przesłaniem "Ja płaczu będę strzec po nie opłakanych".