Odwaga i sprawiedliwość

Czytelniku - pragniesz mi pomóc to krytykuj

Ukaż swoje sprawiedliwe oblicze Temidy

Odkryłem spiżowe wrota swojej duszy

Skrzydlate myśli wysłałem na pastwę losu

Kroczę i pełzam przed tobą odarty i nagi

By cię wzruszyć, z kolan podnieść, pokonać

Posadami świata wstrząsnąć, rzucić na kolana

Potem cisnąć w uniesienia bez opamiętania

Aż z odrętwienia czy skruchy wstaniesz obolały

Powstań z posad i wznieś miecz swój sprawiedliwy

Nie wzdragaj się i osądzaj moich owoców smaki

Niedojrzałym rozkaż by w ukryciu dojrzewały

Robaczywe niech spadną cichym zapomnieniem

Niczym miecz Damoklesa wytnij myśli chełpliwe

Wrzód na mojej duszy którego nie dojrzałem

W tym miejscu spotkały się nasze przeznaczenia

Moja błądząca odwaga i twoja sprawiedliwość

Popatrzymy w przyszłość osądem sprawiedliwych.