Nie mógł zasnąć. Już jawy

przeżył z nią skrzący sen.

I gdy zamykał oczy

widział ją, nie czerń nocy.

Lecz cierń w nim tkwił. Obawy

czerw coraz radość toczył -

czy Bóg ją aby stworzył?

Zjawą się zauroczył?

Tak pędził przed się, hen..

Przez płowe stepu morze,

by zew zagubić ten.

Aż po zachodu zorze.

Ale wracał w to miejsce.

Nieświadom. Znów. Ot, tak.

I stojąc przy jeziorze,

czekał na nimfy znak.