Rozmawiało dwóch znajomych: 

„Mam swój sposób, wyćwiczony – 

by nie mylić imion moich 

trzech kochanek oraz żony, 

choćbym nawet był na bani, 

wszystkim mówić – tak, kochanie”. 

Drugi z nich: „Doradzić mogę, 

wybierz lepiej moją drogę. 

Me kochanki oraz żona 

wspólną cechą obdarzone. 

Po imieniu czy „kochanie” – 

żaden problem. Wszystkie Anie”. 

…i tak sobie doradzali, 

mądrą radą wymieniali, 

wszak, choć mieli po pół wieku, 

„ucz się całe życie, człeku!”. 

...Obiad znów u mam spożyli, 

gdyż wciąż „na wydaniu” byli.