Trzeba żyć z tym co jest

Odbijając od swych pragnień

Patrzeć w oczy i widzieć

Zbyt wiele

Trzeba żyć i czuć tu i teraz

Oderwać tylko czasami wieczorem

I wracać do łóżka

W sen uciekając

A sen nocą zmysły pomiesza

By nad ranem przypomnieć i układać zdarzenia

Rozdrapywać świadomość

Od nowa

Ja tutaj zostanę już chyba

Choć tak niewiele mnie cieszy

I tak niewiele mnie

Trzyma