jeśli znowu przygrandzę 

powinnaś poskarżyć się na mnie 

łąkom, zbetonowiałym arteriom, głazińcom. 

że jestem groteskowy jak kochanek-impotent albo 

skała przymierza z przybitą do niej trumną, 

czy przyrzeczenie wydrapane na kostce masła 

lub mydła. 

wiem! rozrzuć to, w gniewie i z nonszalancją. 

zjawię się późnym wieczorem jako 

bestia cierpiąca na pokraczność: wyjątkowo 

zawszona mangalica. w dodatku rozmiarów krowy. 

powybieram lepkim językiem, spomiędzy ździebeł, 

kostki soli, słowa i szpilki, rozetrę zębami na miazgę. 

wrócę do ciebie uśmiechnięty, pełen 

kłębiących się w futrze, milszych, 

niepasożytniczych zwierzątek. 

i znów będę się podobać.