Opis bardzo przykrego stanu ducha. Aż strach komentować, jeśli podmiot liryczny to autor. Chciałoby się ten podmiot liryczny podtrzymać na duchu, ale opinia o wierszu nie powinna być terapią. Na szczęście PL jest świadomy piękna przyrody, więc można stąd też czerpać siłę.
"Dla mnie nie liczy się nic" - tu czytelnikowi też ręce opadają. Straszny smutek bije z tego tekstu. Niestety, w pewnym momencie w życiu bardzo dużo się powtarza i szczęśliwi są ci, którzy ciągle znajdują coś nowego, nawet jeśli to są tylko rzeczy jak ładne buty, ciuchy, ale oczywiście najwięcej dobrego sprawiają nowe uczucia. Czasem pojawia się zachwyt dziełem sztuki i pojawia się głęboka nić porozumienia z nieznanym osobiście autorem. Jest wtedy też o czym myśleć, łapie się dystans do siebie.

Rzeczywiście, bardzo "śmieszne" te poranki! Koń by się uśmiał! Toż lepiej by to napisał mój dużo bardziej oczytany i językowo sprawniejszy wnuczek sześcioklasista.

Ło matko jaka tragedyja ....
Chyba że choroba

Nie wystawiłam najpierw oceny, bo to trudne. Ale tekst przypomniał mi moje tłumaczenia z pieśni minesingerów, (czyli średniowiecznych pieśni miłosnych, tam też było sporo cierpienia), więc mam do niego więcej sympatii niż belino i Rozar i uzupełniam o wyższe gwiazdki. Są literówki i potknięcia interpunkcyjne.