I/ Zosiu, Zosieńko, kochana,

daj przytulić swe kolana.

Chcę całować i ciut wyżej,

bądźmy z sobą dzisiaj bliżej.

Refren:

Kiedy z Zosią mi się uda,

skończy się dzisiejsza nuda,

Skończyć chciałbym i ciut głębiej,

nawet w trawie czy na zrębie.

II/ Zosia mi się wciąż opiera,

mówi „jutro”, ja chcę teraz.

Przy księżycu będzie cudnie,

nie czekajmy na południe.

Refren

III/ Jak tu Zosię podprowadzić?

Mało myśleć, dużo kadzić.

Pochlebstwami ją zażyję,

gdy się ugnie, to użyję.

Refren

IV/ Zosia już się mniej opiera,

swe kolanka ciut rozwiera.

Czas więc użyć swojej wprawy…

rusz się, Zosiu, do zabawy!

Refren

V/ Gdy już Zosię zaspokoję,

to otworzę serce swoje…

dla uroczej panny Basi

oraz czekającej Kasi.

Refren

VI/ Trzy wystarczą. Grafik stworzę,

po kolei pochędożę

Zosię, Basię oraz Kasię…

byle nie wydało zasię.

Refren

VII/ Gdy się wyda, to tragedia,

one trzy, lecz ja się nie dam!

Islam przyjmę i trzy żony,

będą mi przynależnione.

Refren

VIII/ Nagle Zosia swe kolanka

znowu zwarła. Gdzie sielanka?!

Tak marzenia moje dalsze

pogrzebała, nic nie dawszy.

Refren

IX/ Smętny wieczór, sam ostałem,

dzionka nie skończyłem rajem.

Choć dziś fiasko z mej nagrody,

za tydzień wznowię podchody!

Refren