Krzyż partyzancki

Niepozorny, drewniany, czasem omszały,

Pamięta czasy walki, gdy las szumiał blaskiem flar.

To krzyż partyzanta, co w tym lesie walczył,

O wolną Polskę, za którą oddał serca żar.

W pieczęci znaku Matki Boskiej na piersi,

Skryty wśród drzew, opończą przed wrogiem chroniony.

Czekał na rozkaz, gotów do walki o dom,

Chcąc odzyskać wolność, w narodzie dar ceniony.

Nocami cichcem, marszruty przecierał,

Przenosił meldunki, z ryzykiem życia swego.

Wiarą wspierał ludność, rozdawał nadzieję,

Że Polska zmartwychwstanie, oclona od złego.

W tym lesie walczył, w tym zagajniku poległ,

Z orężem w ręku, przysiędze do końca wierny.

Zginął za Polskę, za jej wolność i prawdę,

Jego krew wsiąkła w ziemię, w obrządek ofiarny.

Dziś, przynoszę pod krzyż gałązkę oliwną,

Czuję pokorę, i wdzięczność w sercu się tlącą.

Pamiętam o partyzancie, o ofierze,

O miłości do Polski, jak szczapę płonącą.

Ten krzyż to nie tylko symbol, lecz latarnia,

Niosąca światło walki o wolność cnej wiary.

Niech przypomina nam i niech świeci stale,

Nucąc pieśń o Polsce wartej każdej ofiary.