Prawda to taka Dama która bieży pod rękę z tym

który nie wzywa jej imienia zbyt nachalnie.

Tym źdźbłem

Którym targa wiatr

Nieokreślonym

Być, trwać

Pustką

Burzonych myśli

Malowanych słów

Na szkle

Wspomnieniem

Minionych światów

Mezalianse słów

Tamtych

I naiwną

Zieloną pieśnią

Pląsem bezbarwnej

Tęczy

Niewidomym

Spojrzeniem na Świat

Który jest swoim

Cieniem

Pytaniem…

I jedną z odpowiedzi.