Nikt nie patrzył w księżyc

tak jak ty,

w czas niebieskiej pełni,

gdy noc

obiecywała nam wieczność.

Wiatr usypiał drzewa,

by od rana dawały cień

strudzonym kochankom,

takim jak my

w sekundzie bez końca.

Ten pierwszy raz

skradliśmy dla siebie noc, milcząc

na rozległym firmamencie.