Smutno, obraz osamotnienia wilgotny od bólu.

Po mojemu:

"wietrze
co sosnom bezboleśnie
igielne usuwasz liście
przeraźliwie łomoczesz do okien
potarganym skrzydłem
królu
wilgotnej szarości

zanurzyłam się w twoim cieniu
smagana powietrzem"

Puenta, moim zdaniem, ociera się o komunał.

:)))

A nie zgodzę się z Tobą befano,ponieważ autor ma swoje myśli,a mnie łza przypomina jesienny deszcz.Gdzie tu jest komunał?To Ty prawisz komunały w tej chwili autorce.

Marznę u twego boku (patrz tytuł wiersza) - to rodzaj przykrywki, za którą kryje się niewyartykułowane wprost porównanie lirycznego "ty" - do wiatru

zanurzyłam się w twoim cieniu
smagana powietrzem roniącym łzy
zimne
jesienne

Jak widzimy, cień nie daje żadnej - nawet fizycznej - osłony. zapatrzeni (vide nagłówek zbioru) sami siebie skazujemy tylko na przegraną; ten rodzaj "ślepoty" prowadzi wyłącznie na manowce.

Piękna literacko przestrzeń poetycka

Ależ to piękne ...pozdrawiam z wielkim podobaniem :)