Szarość za oknem wskrzesza wspomnienia 

Smutkiem chce okryć ,radość zagubić 

Biel w naszych oczach w czerń pozamieniać 

Nadziei okruch w umysłach zgubić. 

Bunt wyobraźni szarość obmywa  

Okrywa wszystko wokół kolorem  

Życia, nadziei w sercu przybywa  

Tok myśli biegnie jaśniejszym torem 

Wojna szarości z piękną naturą 

Trwa nieustannie w ludzkiej istocie 

By to co piękne było wciąż górą  

Każdy z nas gotów zapłacić krocie