Źle się z tym czuję, że ja nigdy nie doszedłem do tego wniosku.

Ciekawa myśl wiersza. Nie pasuje mi tylko kontekt "zwierzęcy" - chęć wdeptywania piękna w ziemię nie może pochodzić przecież od małp, słoni, wężów czy myszy. Proponowałabym skreślić ten przymiotnik i ewentualnie zastąpić innym, bo wydaje mi się, że zamysłem twoim była zmniejszająca się długość wersów (analogia do gór). Ale może się mylę?

Dziękuję za spotkanie.

Nadal nie mogę się z tym pogodzić. Zazdroszczę Panu tej chwili olśnienia.

wzniosłe- przepraszam w imieniu moich okularów.

Najstarsi górale spod samiućkich Tater twierdzą, że uparte chodzenie po górach i ich wdeptywanie (patrz 1. i ostatni wers) bierze się z kompletnej bezmyślności człowieka, który za dutki może kupić nawet samego Boga.

To porównywalne z zadeptywaniem Jasnej Góry

Tak. To prawda. Ten wiersz - to iluminacja

Ludzie idą na Giewont w klapkach, z papieroskiem i zgrzewką piwa w reklamówce. Że byli w Tatrach, nawet nie wiedzą, są pewni, że Morskie Oko leży nad morzem. Czym innym - jeśli nie tym - jest wdeptywanie petów w mozaiki Herculanum u stóp Wezuwiusza?