PSALM 65

Nadziejo wszelkich krańców ziemi

Do ciebie zmierzam, kruchy człowiek

Z wyznaniem grzechów, które ciążą

Nie dają zamknąć sennych powiek

Występki moje, wciąż przebaczasz

Nie ignorujesz modlitw moich

Ty mnie rozumiesz, Ty dopuszczasz

Żebym zamieszkał w sieniach Twoich

Utwierdzasz góry swoją mocą

Uśmierzasz, siłą przepasany

Wzburzenie władców, wstrząs narodów

Wyciszasz gniewne oceany

Ty rozweselasz wschód i zachód

Nawiedzasz ziemię, mnożysz plony

Zraszasz pastwiska, równasz skiby

Wieńczysz dobrocią rok spełniony

Łąki się stroją w stada owiec

Doliny w złote ziarnem kłosy

Tłustością drogi ociekają

Zewsząd, radosne słychać głosy