na dnie szuflady nasze zdjęcie

ukryte  pod stosem koronkowych wspomnień

wabi zmysły

pamięć nabrzmiewa od tamtych dni

wracasz

w każdej komórce mojego ciała

drażniąc zmysłowo jego tkliwe struny

uśpione

melodią arii napisanej na rozstanie

rozbiłeś lustro naszych nierealnych wcieleń

tony za wysokie poraniły moje szczęście

ocalały czarno – białe skrawki

w jednej fotografii  

zamknęłam nasz świat