Bracia moi, o wielcy! – wybaczcie niewiernemu. 

Choćbyście kroili żywo, stąpali po mnie końmi, 

palili ogniem piekielnym czy rozciągali słońmi - 

nie ruszę z wami w świat, sercu zaufam własnemu.

Baltazarze odważny – krajów niezłomny odkrywco. 

Niczegom tak nie pragnął, słysząc wiatru głosem, 

niesionym przez gładzie morza, wywyższonym patosem, 

jakbym wraz za tobą, mógł oglądać to wszystko.

Melchiorze sprawiedliwy – oręża wieczny zdobywco. 

O niczym tak nie myślał, widząc krwi strumieniem, 

spływanym w dół krainy, karmazynowym cieniem, 

jakbym u twego boku mieczem odwagi błysnął.

Bracia moi, o bracia! – Za wątły jestem do was. 

W blasku życia i chwale, góry przenosić pragniecie, 

u mnie stanowią inne, prawidła bycia w tym świecie. 

W kobiece sploty upadłem, sercem kieruję się przecie.