Przypadkowo, a z prawdziwą przyjemnością "odgrzebałem" przed chwilą ten Twój wiersz spod rocznej sterty "rozmaitości". Odbieram go jako pełną wdzięku miniaturę, tchnącą spokojem trwania tu i teraz, w filozoficznej zadumie, podczas gdy coraz bardziej zwariowany świat pędzi, zda się, "ku przepaści"... Pozdrawiam

Dziękuję za komentarz. Dla mnie to bardzo ważny wiersz, w pewnym sensie motto życiowe.

Ja także przeoczyłam ten wiersz. Piękny.
PS.
A dlaczego w zwrotce o ostach jest niekonsekwencja? Nie chciałaś trzech wersów?

Wiesz Lilly,tak intuicyjnie wybrałam...

Czym dla nas Polaków jest tytułowe tao? Znanym wszędzie chińskim piktogramem harmonijnie wzajemnie się dopełniających odwiecznych sił /męskiej i żeńskiej/ yin-yang.

U podstaw tej filozofii leży nie krwawy powszechny nieustanny wszystkiego ze wszystkim antagonizm i walka do upadłego, a wzajemne przenikanie i pełnia zjednoczenia.

To, co myślisz, decyduje o tym, jak finalnie żyjesz.

Jeżeli sądzisz, że stoisz na krawędzi - twój upadek jest nieunikniony.

Jeśli jednak uważasz, że całym światem rządzi pełnia równowagi, nic N I C nie jest w stanie tobą zachwiać.

Czym jest stoicyzm?

Pochwałą tego, co jest.

A co jest?

Są kamienie, są kałuże i są osty

(patrz sekwencja uniwersalnych konkluzji)