Na fundamentach fałszu zbudowany.

Ściany wulgarnymi słowami pobrudzone.

Drzwi narzędziem alienacji społecznej.

Okna pod czarną powłoką świat rzeczywisty zakrywające...

U sufitu wiszące łzy, smutki i lamenty.

Podłoga splamiona kawą z kroplą krwi człowieka.

Powietrze lepkie i gęste od myśli bezwładnych.

Ciepło otulające zimne, drżące ciało...

Skończony obraz domu.

Wieczny w mej aktywnej pamięci.

Wieczny w mym strudzonym sercu.