Oj, szkodzi sobie Pani, przynajmniej u tych, którzy nie cierpią mojej poezji (jeżeli to w ogóle jest dla nich poezja). Chyba, że kłopoty już Pani się nie imają, bądź nic sobie Pani z nich nie robi. Ale jeszcze mi trochę (do jednego i drugiego) brakuje. A przede wszystkim twórczo odstaję i zawsze będę (od kogoś i od czegoś) odstawał. Pozdrawiam

Z prochu gliny stworzeni, jak mamy przejrzeć na ślepe swe oczy??

Czyżby tytuł zbioru sugerował w podskórnym życia spodzie jakieś pokolenie pożenione 56?? Kto to wie, proszę: niech odpowie.