mam oczy z wosku 

gdy patrzę na deszcz 

czas przesącza się przez bibułę skóry 

w łopocie mijanych dni 

złuda wypiętrza mrok 

szukają swoich portów 

przepełnione statki wzruszeń 

z cynamonem i wanilią 

ręce i nogi jak tratwa z bambusa 

i księżyc jak obdarty rozbitek 

pośrodku drog