Piękna miniaturka poetycka, a jednocześnie niezwykle aktualna. Ale mnie nasuwa się jedna merytoryczna wątpliwość. Sformułowanie "budzonych po zimie ptaków" sugeruje, jakoby ptaki zapadały w zimowy sen. Może to i prawda, ale ja o czymś podobnym nie słyszałem. Dlatego sądzę, że ten wers należałoby tak przeredagować, by one budziły się o świcie. Ale mimo to wiersz oceniam bardzo wysoko.

Dziękuję za komentarze.
Panie janko. "Wiosna rozrasta się trelem zbudzonych po zimie ptaków." Nie "budzonych". Chodziło mi o nic innego, jak o budzenie się wiosny właśnie w tym ptasim trelu.

Dziękuję Pani wrzos10.

p.s. Wiosny wyczekujemy, a przymrozki zapowiadają w prognozach pogody :(

chciałabym usłyszeć te "ciepłe wieści", poczuć już wiosnę. Wiosnę wokół, wiosnę w duszy :)

Nieśmiała wiosna po wiejsku (patrz wszystkie nagłówki) jest właśnie taka: rozrasta się w prosty, nieprzegadany, jasny dla każdego sposób