Chylę czoła przed Szanowną Panią Wrzos, jak widać, lepszą ode mnie znawczynią angelologii jak i demonologii. Podobnie, jak chylę czoła przed janko, lepszym ode mnie znawcą polskiej gramatyki i ortografii. Gdybym obawiał się popełniać błędy, nie napisałbym ani jednego zdania, ani nie zrobiłbym wielu głupstw, ani innych fajnych rzeczy w swoim życiu.

A co niby takiego napisała pani "wrzos"? :-)
Dla "befany_di_campi" wiersz bardzo bajkowy, niemalże norymbersko-piernikowy, dźwięczący nocną serenadą na modłę "Eine kleine Nachtmusik" :-))))

Tez mnie to interesuje.A wiersz księżycowy,jak wieczność.Kiedy zgaśnie wiecznośc zgasnie i on albo odwrotnie.

W cyklu "Fazy księżyca" niepokojący, z podtekstami nostalgiczny nokturn na cześć Srebrnego Globu - tego nocnego włóczęgi - Judasza,

przez którego wziernik odwieczny Big Brother podgląda nas-grzesznych Ziemian

I znowu mam okazję, dzięki szanownym komantatorom, ,,dać nura,, o kilka lat wstecz, do tamtych dawnych, księżcowych skojarzeń.