Rozdział I ` Pożegnanie z rodziną`

Helena była jeszcze dzieckiem, nie była dorosła, gdy w 1939 roku Niemieccy żołnierze wkroczyli do Polski. Miała zaledwie 13 lat i mieszkała ze swoją rodziną w Warszawie. Helena miała jeszcze dwóch braci i jedną siostrę, ona była najmłodsza z rodzeństwa. Siadywała często przed domem i spoglądała na płynące wokoło życie i czekała, aż jej ojciec powróci z pracy.

- Witaj Helenko - często powtarzał i głaskał ją po głowie. Był wspaniały i bardzo kochał swoje dzieci. Rok później matka Heleny rodząc małą Tereskę umarła. Jak trudny musiał to być poród, by kobieta mająca już czworo dzieci tak po prostu ich zostawiła. Siostra Heleny Barbara obwiniała o swoje nieszczęście małą Tereskę niż rozpaczać po stracie matki, ale Helena była inna. Współczuła młodszej siostrze tego, że nie poznała własnej matki, która była bardzo wspaniała. Niestety Helena nie nacieszyła się swoją małą siostrzyczką, ponieważ musiała wyjechać do Niemiec do pracy. Bała się zostawić rodzinę, miała bowiem 15 lat, lecz wiedziała, że Franek, Basia i Zygmunt również wyjeżdżają do pracy za granicę.