zapominając imiona w zawierusze

ziemia lekko trzęsła pamięcią

pamiętając życie tak błogie i białe

niebo nie zmieniło zabarwienia

zapominając treści obietnic

drzwi zamykały się nagle

pamiętając obawy naszych dłoni

oczy nie przymykały powiek

przypominając sobie pierwszą myśl

wspólnie tracimy uległość poznania