Zapachniało strofami Jana Bolesława Ożoga i Tadeusza Nowaka :))). Także "ziemią dziewanną", która jesienią powoli umiera :)

Dziękuję za wizytę. Jak wiadomo, blisko mi do poezji Ożoga... Pozdrawiam:)

Azi, prawie przegapiłam taki piękny wiersz! Bardzo podoba mi się codzienne życie opisane w tak świetny sposób. (Chociaż ta codzienność może być i ciężka).

Dziękuję za słowa i żywe obrazy tych słów.

Lilly i Bartymeuszu dziękuję ,że wpadliście :)miło Was widzieć po długiej nieobecności. Pozdrawiam:)

Ojcze nasz, któryś jest w niebie...

I gdzie się tamten świat ładu i składu tak całkiem na amen zapodział??

Ktoś, kto tylko przez sito oglądał niebo, swojską śmietanę, solone żebra u powały, garnki barszczu i żytni chleb, naprawdę miał się czego bać! Nieustannie żegnał wszystko krzyżem i klepał pacierze anieleboży, myląc go z ojczenaszem, matkąboskąbolejącą i zza ich pleców wyzierającym leszym. Wszystkie modły ze strachu diabli wzięli!