Pośpiech śladowy

Zjadasz hieroglify szczegółów,

upadły Minotaurze,

przypisany swojej cierpliwej inności –

jej wiele, o wiele za wiele,

że sen.

Naprędce przeżuwasz pożółkłe szczegóły,

by mogły pod prąd,

w inne obszary przełyku –

tam jest tam, bo tam

ujadanie twoich wściekłych łańcuchów,

którym brak cierpliwości.

Za każdym razem inne, senne szczegóły

dźwigają twoje miejsce w przyszłości,

upadły Minotaurze,

zajmują się teraz zupełnie czymś uwspółcześnionym –

próbuj dokładniej rozerwać swoje okowy.

Jesteś skrócony zaledwie o swój dziwaczny cień,

który obrzmiewa przy wyjściu kopyt

na szare, histeryzujące powietrze.

Nawet się nie domyślasz,

że właśnie zjadasz całą mitologię.