Dokąd to zaprowadzisz ścieżki swoich bliskich

gdy nieobecność opłaczą i win przestaną szukać

zarządzając sobie upragniony spokój

nawet najdłuższym listem nie odpędzisz pytań

dlaczego

jesienne liście nasycone w smutne barwy

snu nie przyniesi lekki wiatr który ustał

bezkresny żal w nowych drogach bez ciebie

już bliskim na wieki po tobie pustka

tu szepczą tam płaczą za ścianą ktoś niedowierza

i krzyk jest na ustach i cisza co z żalem się miesza

i jesteś wciąż jakby żywy bo nikt nie pojmuje

że to był twój wybór że zbyt mocno czułeś