Piotrze, wiersz doskonały. Pięknie pokazałeś nieustanne i bezsensowne pędzenie do przodu, a właściwie donikąd. Tylko niepotrzebnie deprecjonuje go komentarz nie na temat.

Świetny wiersz. Westchnęłam, czytając "czas zwalnia na zakrętach". Pięknie i refleksyjnie.

Paranoja (patrz tytuł) - to wiersz o piciu na umór z toastami, które to chlanie jakoś "motywują":

Na drugą nogę

- za nieistnienie!
- za trzecią młodość!
- za spotkanie!

(patrz kolejne pierwsze wersy kolejnych strof)

i na odchodne (kiedy już leżysz pod stołem, i literalnie nic do ciebie nie dociera) porada wujka Dobra Rada:

Teraz odetchnij z ulgą

Czas zwalnia na zakrętach

Ba! jest dużo gorzej! Czas od zawsze STOI w tym samym miejscu! To Klosz nad Przestrzenią.

Na czym polega tutaj paranoja?
Na rozszczepieniu świadomości?
Na trzeźwą - i nawaloną?