szpitalne łóżko

stało się moim hotelem

w którym słowa rozbija cisza

wyczekuję więc kroków

niosących uśmiech i zastrzyki

te kroki dają mi siłę

mają moc prowadzenia konwersacji

smakują jak truskawki w śmietanie

pachną wiosenną łąką

są miłe w dotyku jak aksamit

szpitalny korytarz

to najpiękniejsza wystawa kroków

w moim tymczasowym anty-azylu