ADWENTOWY PŁOMIEŃ

oblepiony prochem tulę się do Ziemi

Dobrodziejko zwolnij choćby do połowy

piruety wstrzymaj tracę równowagę

ot łapy spuchnięte jęzor fioletowy

dlaczego bambosze pochlipują w kącie

przed kominkiem fotel zapomniany wzdycha

Jejmość przemęczona - nie wypada w święta

zmiłuj się nad ludem - odpocznij do licha!

wówczas adwentowym zabłysnę płomieniem

dla tych co mnie czują nie szarpiąc podszewki

przyturlam beczułkę przedniego humoru

przepiję! z miłymi - nawet i cholewki