piszę  wierszem list 

marynarskie życie 

ciężarem na barkach

porty tawerny kuszą

zapachem kobiet

przystań rozpusty  

bywa  złą wiadomością

brzegów coraz mniej 

lodowce topią sny

woda  słone między oczami 

bruzdami 

przenikają  szczeliny skóry

wysyłam  list w butelce  

na dnie kropla rumu  

rozwesela rozłąkę

między życiem a słońcem

bądź gwiazdą polarną

latarnią nad brzegiem

wypatruj zagubionego

usta purpurowe 

w myślach uderzenie powiek 

wspominam cię syreno morska

na palec założyłaś obrączkę 

kolor miłości złoci się mieni

czekaj przyniosę z nadzieją  

nowe wieści  

podzielimy nowe życie

na wpół