Bardzo ładny i na czasie, wiersz :)))

Najserdeczniej :)))

Kiedy życie
jak Matka swe dzieci
każdego dnia /po raz stutysięczny/ nas wynagradza,
powstają takie właśnie
rzadkie jak biały kruk
dziękczynne kojące duszę wiersze.

Co jest centralną jego osią?

Czas przyszły

dotknę, zanurzę się, odkryję, pokocham, wejdę etc.

(patrz tekst)

i pewność dobrego jutra, ponieważ

to ja jestem kowalem swego losu i to ja jestem twórcą rzeźby nadchodzącego lata

(vide nagłówek)

Twoje życie jest jak plastelina. To w twoich rękach jest jej kształt