mało wiem i tak już zostanie jak dziecko rękę podam

gdy wilgoć zaskrzypi w desce kornik

ramiona zamiast skrzydeł nie pasują

obcy ludzie zaglądają a okna mam nisko przy ziemi

- tobie co zamilkłeś

ścieżki już znane i wyjęty kamień niczego nie nauczy

serce jeszcze przyśpiesza akurat wiosna z aromatem macierzanki

pobiec i ulec kaprysom już nie potrafię

wypełniony wieczorem widzę nad kościołem

znajomą gwiazdę jej światło wytycza drogę

nie wiem dokąd