Milicz w księżycowej pełni

Ciemnogranatowa kopuła nocy

jak namiot nad uśpionym

wielotysięcznym obozem

A Księżyc jak monstrancja

nad rozświetloną bielą murów i kolumn

klasycystycznego Kościoła Michała Archanioła

Świetliki latarń koliście się rozchodzą

po zakamarkach uliczek

Błądzą po zaułkach

jakieś ludzkie cienie

biały kot

czarne auto

szara twarz w kwadracie okna

wypatruje i czeka

Barycz bokiem omija

uśpione ruiny średniowiecznego zamku

park i pałac von Maltzanów

Młynówka w samym sercu miasta

zamiast ziarna

wolno miele czas

Czas Milicza

nieśpieszny