Emocjami płyną światła miast. 

Wracam wolno, mur marzeń 

dzieli świt od dnia. 

Widziałem gwiazdy, co gasną 

i świecą tylko nikle. 

Czułem ich żal, gdy musiały zniknąć. 

Zamykam oczy, co tylko zmęczeniem są, 

gdy ciepły mrok ogarnia mnie. 

W sypialni, w spokoju 

przebieram się, powoli… 

Dla ciebie i dla niego. 

Bo księżyc rozumie łzy. 

A potem wchodzę lekko 

Pomiędzy warstwy pościeli,  

i dziwię się, że jest tak zimno, 

i zastanawiam się czemu 

nie ma ciebie przy mnie.