kiedy zegar  

odmierzy sekundy na mojej twarzy 

sekundy długie wieczne 

zestarzałe  

zranione bólem 

ciernistej drogi - zwęglonych ziaren klepsydry 

wspomnę płonący piasek mych oczu 

te gorące dreszcze 

mego ciała  

serca 

drżące na wahadle ostatnich myśli 

były i są miłością 

która od kropel deszczu 

pali się coraz mocniejszym płomieniem 

w tym doskonałym świetle 

mogę zagrać każdą nutę swej duszy 

miłość jest wiecznością 

a czas jest jak zapalnik  

krótki  

i choć pali się szybko 

ona przetrwa 

niczym skarb otulony palcami 

które wciąż będą mogły dotykiem 

pobudzać wrażliwość tej struny światła