złość wżera się w skórę, atakuje usta

- spieniona jak ślina domaga się wyplucia.

wyślizgane słowa padają na bruk szybko i boleśnie.

pod nogami chrzęszczą kryształki bólu i rozbite szkło

z ulubionej szklanki. nienawiść niesiona powietrzem

wciąga w wir. oczy w grafitowych chmurach

ciskają piorunami.

gdzieś  schowały się chwile ociekające miodem

jak ciasteczka z marokańskich medyn.

pozostał tylko chaos orientalnego bazaru.

po burzy cisza wydaje się absolutna.

tylko myśli szumią w głowie

- dziki  bluszcz obrastający emocje.