odstawiam narkotyki jak najdalej 

poza zasięg oczu ręki i chęci 

jeszcze dłoń drga a czas domaga się  

mają świadomość między wierszami  

gdzieś na półkę pomiędzy bajki 

odstawiam i oczu ogień i heban 

drugi odtrutką od pierwszego  

pierwszy lekarstwem na depresję  

posądzaj mnie o profanację ciała 

skarż się o wizje z obcym podmiotem 

kłuj gorzkim żalem pomiędzy usta a sen 

kiedy z pąków wykwita cisza zamiast kwiatów 

trzeźwe oddechy nasycam sobą 

doceniam powietrze drgające szeptem 

jestem w pełni na teraz i tutaj 

niepolepiony bez paranoi hipotez

2015.09.14