I. Przed północą

Latarń rozpierzchłym światłem -

noc. Jak atropina

rozszerza źrenice

Tupie

po parapecie

deszcz znudzony

i rozpachniony

pruskim kwasem -

czarną chryzantemą

II. Po północy         

Trzydzieści parę drzew -

w ich wciąż

bujnym listowiu

leniwy deszcz

przebiera kroplami

Woń mułu

ciągnie nad staw

gdy jesień tuli zapachem

wilgotnych żołędzi

jak żałobne trefle