Puk, puk, zapukał do drzwi 

twór, oczy przelał przez drewno, 

cicho leży i śpi, 

wstanie coś zrobi na pewno. 

Gdy piec a strzela tam drewno 

i skra mruga zażarcie, 

wnet pokój i dom na pewno 

stanie nieśmiało na warcie. 

Brzdęk,brzdęk, do okien pukają, 

szpony starych Jabłoni, 

szukają ,szukają ,szukają... 

wnet ktoś do drzwi zadzwoni, 

Stój ! Nie otwieraj ! I tak wejdą same, 

nieczyste zamiary przez dziurkę od klucza, 

najedzą się obietnic gramem 

- sycą się tym, im głód nie dokucza . 

Krzyknął wiatr przez okna nieszczelne, 

twór oczy przelał przez szyby drżące, 

fruwają nad domem liście beszczelne,  

latają nad sadem oczy łzawiące.