Przy kasie zebrała się niewielka kolejka. Na jej czele stał młody inteligent z pobliskiej uczelni. Ubrani jak oni wszyscy, w jakiś płaszczyk, szaliczek i te buty za kostkę, prawie że zawiązane. 

– Czy są Marlboro miękkie? – zapytał kasjera. 

– Niestety, mamy tylko twarde.- odpowiedział kasjer. 

– To poproszę miękkie- inteligent albo się przesłyszał, albo był przebrany za inteligenta. 

Obserwowałem to zza kratki upstrzonej gumami do żucia wyżej, a do dymania niżej. Blisko mnie stanął chłopak z dzielnicy. Jako ostatni w kolejce, trzymał w ręku puszkę piwa Brewer niebieski i niecierpliwie wyglądał w stronę kasy, zza pleców bardzo wysokiej babci. 

– A nie macie państwo na magazynie? Ja poczekam, proszę kogoś wysłać, może sprawdzi- inteligent był nieustępliwy. Kasjer coraz bardziej poirytowany. Chłopak z dzielnicy przysunął się do mnie i wystąpił z nieoczekiwaną ofertą. 

– Idź gdzieś na kibel, a ja temu pedałowi przypierdolę- pokazał gestem głowy upartego inteligenta- Browara wezmę to jutro ci kasę odniosę. Słowo honoru. 

– Nie mogę się zgodzić, cholera. Pod kamerami jesteśmy- lubię ta wymówkę, bo daje cień szansy w ich oczach, ze gdyby nie te cholerne kamery, to byśmy się poukładali. Wówczas łagodzisz nieco kontakt z patologią, co jest czysto psychologiczne. 

Po inteligenta przyszła dziewczyna w dredach i kolorowych rajtuzach. Wyciągnęła go do samochodu. Kolejka ruszyła. Kasjer odetchnął. Ja także. 

– Niech się uczą- skomentowała bardzo wysoka babcia- Będą mieli Szwaby wykształconych parobków. 

Odczekałem cierpliwie aż chłopak z dzielnicy zakupi jednak piwo Brewer. Na odchodne rzucił: 

– Widziałeś tą jego dupę? Nawet w kryminale takiej pokraki bym nie wyruchał! 

Potem tak sobie chodziłem, myślałem….. Że świat jest jak krzywy zerwany most, i każdy ma swoje racje.