Utwór przecudny z dziewannowym zaśpiewem poezji Jana Bolesława Ożoga :)))

Kto jeszcze o Nim pamięta?

Serdecznie, azi :))) Nie dalej niż wczoraj właśnie myślałam o Twoich haigach :)))

Zgadzam się z poprzednimi komentarzami - przepiękny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

No tak prawda piękny -
Buduję z niego obraz - wychodzi rozmyty i niepewny

Dziękuję za wizytę :)Miło widzieć zacne grono.

:) Medicus,z poezją nigdy nic nie wiadomo, kiedy zaszczyci błyskiem natchnienia.
Befano,Ożóg niestety zapomniany prawie,a warto go poczytać.
Pozdrawiam :)

Autorko - nie do końca rozumiem scenę .
Czarne suknie i Wales ?

Pięknie brzmi ale o co chodzi dokładniej ?

Rozar, jak pewnie zauważyłeś wiersz nawiązuje do prastarego , słowiańskiego obyczaju pogrzebowego, kiedy to wynajmowano płaczki aby godnie, z lamentem ( liczy się skala rozpaczy) pożegnać zmarłego. Suknie więc czarne, jak kruki, na miejscu... Weles zaś, cóż tutaj trochę mojej fantazji i domieszki słowiańskiego bóstwa Welesa, opiekuna krainy zmarłych :)

Już wypita żytnióweczka,
dla Welesa dar spełniony.
Zamiast Lwowa masz dziś Wrocław,
jęk żałobnych płaczek utulony!

- Ach, te Kresy ukochane! -
wciąż dobiega lament. -
Wrocław, Gorzów, Szczecin
To są tylko śmieci!