Kim jest tytułowy Piszczyk?

Bogusławem Kobielą z komedii wojennej pt. "Zezowate szczęście" /1960 r./ oraz /jednocześnie/ Jerzym Stuhrem z dalszego ciągu tych przygód w filmie "Obywatel Piszczyk" /1989 r./

Filmowe szczęście Piszczyka jest z gatunku tych feralnych, więc /chociażby per analogiam/ łatwo sobie wyobrazić, o jakim cudzie mowa w tym oto przed nami wierszu, napisanym prawie 60 lat po premierze kinowej (patrz data publikacji).

To, co utrudnia odbiór tego tekstu, to spiętrzenie zbyt wielu odległych skojarzeniowo metafor, w rezultacie czego nieuchronnie "gubisz wątek"

Wielbiciel poezji klasycznej oczekuje nie tylko eleganckiej, klasycznej formy, ale również klasycznej jasności przekazu

Wiersz "Piszczyk" opowiada o konkretnym bohaterze /więc ma charakter narracyjny, co wymaga obecności orzeczeń, bo to one dynamizują fabułę/. Tymczasem fnalne wersy /dotyczące śmierci/ nie są wsparte na żadnym z nich