Jak u wieszcza, afera niesłychana,

gdy pani w desperacji zabiła pana.

Niedawno, niedaleko, zabiła, czy nie zabiła,

lecz sporo mu krwi upuściła...

Upuściła czy nie upuściła,

na murze światu obwieściła:

`CH... się karmił moim moczem i kałem`.

Długo się nad tym zastanawiałem...

Zamilczeć, zapomnieć, zlekceważyć,

czy jednak zapisać się odważyć...

Ktoś mnie może pretensjami przywita

- to niemożliwe!- gdybym nie przeczytał...

Może straszne i zarazem śmieszne,

niepoważne, niewygodne, czy bolesne...

Ale ja jednak, czuję to szczerze,

jeśli nie zapiszę, sam nie uwierzę...