Bardzo dobry wiersz:)
Pozdrawiam.

Świetny opis ułańskiej fantazji,albo rzeczywistości,i rozwiązłej buty,która nigdy nie może mieć miejsca w wojsku,i która trwa tylko wtedy,kiedy brak dowództwa.No i kiedy tylko do wojska idzie się na przysięgę,aby po dwóch latach była zwykłym papierkiem,to ten papierek jest niczym.Wojsko jest prawdziwe tylko,kiedy istnieje kodeks moralny,i zazwyczaj wojskowym jest się od urodzenia do śmierci.Jakie życie,taka śmierć-z przypadku.

Bardzo dobry wiersz. Co do tego poczucia misji to można by się zastanawiać - nie zawsze to na dobre, choć i w drugą stronę też nie jest to najlepsze wyjście...

Tak. Ten brak pokory i poszanowania dla rzemiosła przez siebie uprawianego - z wódką i szarżami w małpeczki piersióweczkach szklance wódy - to zmora nie tylko przysłowiowych (z całym szacunkiem) szewców.

"Za pan brat świnia z pasterzem" /znane sarmackie porzekadło/ - to prosta droga do śmieszności. Fraternizacja z Muzami? Zapomnij!